Schron obserwatora artylerii z kopułą pancerną i kazamatą flankującą (niem. Artillerie-Beobachtungsstand mit Panzerturm und Flankierungsanlage) dla jednego karabinu maszynowego lub broni ręcznej załogi. Największy spośród schronów wybudowanych przez Niemców na Przedmościu Warszawa. Jego zadaniem było namierzenie i naprowadzanie własnej artylerii na wykryte zgrupowania wrogich wojsk. Ze względu na obszerne wnętrze, jak też
rozbudowany system kablowej łączności telefonicznej, schron mógł też pełnić funkcję stanowiska dowodzenia punktem oporu. Załoga liczyła 9 oficerów i żołnierzy.
