Schron Regelbau 120a jako wyspecjalizowany obiekt naprowadzania artylerii miał docelowo posiadać rozbudowany system łączności. W schronach na Przedmościu Warszawy jednak nigdy nie wykonano wewnętrznej instalacji telefonicznej, tak więc do walki w 1944 roku weszły zapewne tylko z łącznością opartą na telefonach polowych (Feldfernsprecher 33) i łącznicach polowych na 10 połączeń (Kleiner Klappenschrank zu 10 Leitungen), wchodzących w skład standardowego wyposażenia oddziałów niemieckiej piechoty.
Na podstawie zdjęć analogicznych obiektów na Wale Atlantyckim oraz systemu rur dla kabli telefonicznych, zachowanych w obiekcie, udało nam się ustalić, że w skład przewidywanego wyposażenia najprawdopodobniej wchodziły:
- telefon Festungfernsprecher R w kopule pancernej,
- dwa telefony forteczneFestungfernsprecher-38, w izbie map i kazamacie flankującej, wraz z pojemnikami na baterie,
- telefon stolikowy Tischfernsprecher-38 dla dowódcy obiektu,
- telefon polowy Feldfernsprecher-33,
- forteczna centrala telefoniczna KleineFestungsvermittlung OB-37 lub zwykła, polowa.
W przedsionku było miejsce na zamontowanie przyłącza dla polowej sieci telefonicznej. Pełniło on jednocześnie rolę awaryjnego łącza na wypadek zerwania głównego podziemnego kabla. Wszystkie połączenia zbiegały się w centrali, usytuowanej w narożu izby map.