Schron wykonano w kategorii odporności B nowe (niem. B neu). Grube na 2 metry żelbetowe ściany oraz strop wzmocniony stalowymi belkami i blachą przeciwodpryskową chroniły załogę przed pojedynczym trafieniem artylerii stromotorowej (haubic i moździerzy) o kalibrze 280 mm lub wielokrotnymi trafieniami pocisków kalibru do 220 mm. W przypadku ataku z powietrza schron zapewniał ochronę przed bombą o wagomiarze 500 kg (strop)
lub 100 kg (ściany). Natomiast zamontowanie dość słabego pancerza w kazamacie flankującej zapole schronu (stalowa płyta typu 483P02 o grubości 30 mm) nie dawała skutecznej ochrony nawet przed lekkimi działkami p.panc.
Kopuła obserwatora artylerii grubości 250 mm była solidną osłoną aż do 1944 roku, gdy na polach bitewnych masowo pojawiły się czołgi i działa samobieżne wyposażone w długolufowe armaty o kalibrach 85–152 mm.