Przedsionek
Składa się z korytarzyka długości 2 metrów i wnęki. Zamykany był kratą przeciw szturmową typu 491P2 mniej podatną na trafienie, a tym samym zniszczenie, niż lite stalowe drzwi, jednocześnie istniała możliwość przestrzeliwania tej zapory ze strzelnicy obrony wejścia w pomieszczeniu obserwatora. Jako jedyne pomieszczenie w schronie nie posiadał ochrony przeciwgazowej. To właśnie tutaj umieszczono wyloty dwóch rur odprowadzających zużyte powietrze ze schronu. W środkowej wnęce na prawej ścianie było przyłącze kabla telefonicznego, dzięki temu istniała możliwość komunikacji z polową siecią telefoniczną rozwijaną przez oddziały obsadzające fortyfikacje polowe (okopy i ukrycia) wokół schronów.
W przedsionku znajdowało się miejsce na:
- narzędzia saperskie, takie jak kilof, łom, łopata saperska,siekiera, wiadro, nożyce do cięcia drutu, piła,
- suchy klozet, skrzynkę z torfem i szufelkę,
- wieszak lub metalową szafkę na skażone ubrania (w przypadku ataku gazowego).
Śluza gazowa
Za grubymi na 3 centymetry dwudzielnymi, stalowymi drzwiami znajdowało się niewielkie pomieszczenie, zabezpieczające wnętrze schronu przed dostawaniem się gazów bojowych. W przeciwieństwie do schronu Regelbau 120a nie było tu przyłącza elektrycznego, jest tu za to ujęcie wody. Warto nadmienić, że na innych obiektach Przedmościa, posiadających wyjście awaryjne, było ono wyprowadzone właśnie z tego pomieszczenia.
Izba załogi
Największe pomieszczenie obiektu, służące do wypoczynku dla załogi. Każdemu przysługiwała osobna prycza. Były one składane, montowane do ścian po trzy w pionie i podwieszane na łańcuchach do haków w suficie. Ściany były wyłożone drewnianą boazerią, a przy ścianie do śluzy znajdował się piecyk. Dowódca obiektu nie miał oddzielnego pokoju – spał z resztą załogi. W pomieszczeniu tym znajdował się jeden z dwóch filtrowentylatorów HES 1,2. Z podłogi wychodziły przyłącza elektryczne i telefoniczne (łączność zewnętrzna schronu), a ze ściany rura głosowa, służąca do komunikacji z izbą bojową. Izba załogi była oddzielona od śluzy gazowej i pomieszczenia obserwatora przez drzwi gazoszczelne typu 19P7.
Pomieszczenie obserwatora
To małe i ciasne po mieszczenie łączyło w sobietrzy ważne funkcje:
- obserwacyjną – w stropie znajdował się obrotowy peryskop SR9 (niem. sehrohre) służący do obserwacji otoczenia schronu w zakresie 360° i 2,5-krotnym powiększeniu. Wylot peryskopu w stropie osłaniał metrowej długości pancerz typu 734P3, w kształcie walca o średnicy 30 cmi grubości 5,5 cm.
- bojową – w pomieszczeniu znajdowała się 3 cm grubości płyta stalowa typu 422P01. Długa na 140 cm, z szerokim otworem dla ciężkiego karabinu maszynowego i osobnym wizjerem, który był w tym wypadku zbędny – zaślepiał go beton ściany, na której montowano pancerz. Zastosowanie tej akurat płyty nie było więc najszczęśliwszym rozwiązaniem, a wręcz marnotrawieniem gatunkowej stali. Użycie płyty 422P01 w tej roli jest charakterystyczne tylko dla obiektów budowanych w Generalnej Guberni i było zapewne podyktowane sporym ich zapasem w składach.
- komunikacyjną – wąskie pomieszczenie służyło też jako łącznik pomiędzy izbą załogi a izbą bojową. Znajdowała się tu rura głosowa do kazamaty, dzięki której obserwator przekazywał swoje spostrzeżenia obsłudze karabinu maszynowego. Niestety funkcje bojowa i komunikacyjna negatywnie wpływały na komfort pracy obserwatora. Dodatkowo pogarszał go fakt, że w trakcie prowadzenia ognia z karabinu maszynowego w kazamacie bojowej jej załoga, by ratować się przed zatruciem gazami prochowymi, otwierała strzelnice w drzwiach dwudzielnych. Skutkowało to przedostawaniem się do pomieszczenia gazów prochowych, które poprzez zawór nadciśnieniowy wydostawały się na zewnątrz.
Pomieszczenie bojowe
Izba bojowa to najważniejsza część schronu Regelbau 514. Łączyła w sobie główny środek ogniowy – karabin maszynowy MG-34, osłaniany potężną płytą
pancerną typu 78P9 z jarzmem kulistym, osłaniającym lufę i celownik środka ogniowego typu Pz.Z.F. 1. Po obu stronach strzelnicy usytuowane były dwa peryskopy przeziernikowe Pz.B.W.F. 9 firmy Busch z ruchomym pryzmatem (podobne jak w kopule schronu R120a, lecz krótsze, do pancerza o grubości 20 cm). W specjalnie dla tej płyty zaprojektowanej lawecie znajdowało się miejsce mocowania optyki, skrzyni z amunicją oraz stojak na zapasowe lufy dla MG-34.
Całości wyposażenia dopełniały rury głosowe łączące pomieszczenie z izbą załogi i obserwatorem oraz ręczny filtrowentylator HES 1,2. Wytwarzał on nadciśnienie niezbędne do usunięcia trujących gazów prochowych podczas strzelania, które nie mogły ulecieć przez hermetyczne zamknięcie jarzma kulistego. Pomieszczenie nie posiadało własnego zaworu nadciśnieniowego.